Հանգման խնդիր

Զբոսաշրջիկները մոտեցան եկեղեցուն – ինչի՞ն:

Երեխան հավատում էր մոր խոսքին – ինչի՞ն:

Ծեր կինն աղոթում էր Աստծուն – ու՞մ:

Փողոցով քայլելիս ժպտում էր բոլորին — ու՞մ:

Հանգման խնդիրը լրացնում է չեզոք բայերին (որոնք վ մասնիկը չեն կարող ստանալ), պատասխանում է ու՞մ և ինչի՞ն հարցերին:

1. Հարցերի փոխարեն գրել հանգման խնդիրներ:

• Լավան մոտենում էր ջրին (ինչի՞ն):
• Մի քանի օր անց որսորդներն են օգնության հասնում եղնիկին (ո՞ւմ):
• Ունկնդիր եղա հողմի խենթ արկածներին (ինչի՞ն):
• Անսպասելի ես հանդիպեցի հին ընկերոջս (ո՞ւմ):
• Քայլ առ քայլ առաջ գնալով` հասան քաղաքին (ինչի՞ն):

2. Գտնել հանգման խնդիրները:

• Գնդապետի դեմքի ժպիտն արագ անցավ գերիներին:
• Այդ խոսքերը խեղճ աշակերտին գցեցին ավելի մեծ շփոթության մեջ:
• Հուզմունքից շփոթված Նահապետն առաջին անգամ չհավատաց իր ականջներին:
• Նրանք արդեն հասել էին իրենց երազանքին:
• Մեր հարևանը խուսափում էր բարևել մարդկանց:

3. Փորձիր տարբերել ուղիղ խնդիրը հանգման խնդիրից:

Ուղիղ խնդիր  հանգման խնդիր

• Աշակերտը մի անգամ հարց ուղղեց վարպետին:
• Կարճ ժամանակում նա վաճառեց ապրանքը անգլիացիներին:
• Դասղեկը գիրքը հանձնեց երեխային:
• Իմ մտքում հրաժեշտի խոսքեր եմ ասում հին քաղաքին, իմ ընկեր Անդոյին:
• Աստված Մովսեսինպատվիրում է մոլորյալ ժողովրդինդարձի բերել:

4. Կետադրել:

1. Արևը՝ որպես մի վիթխարի, լուսարձակ, գետի խորքն այնպես էր լուսավորում, որ կարելի էր նրա հատակի ավազներն անգամ համրել:
2. Շողերի շեկ խրձերի մեջ՝ ջրի խորքը թափանցած դեպի վեր էին շտապում անհամար ձկներ, և նրանց տարերային հոսանքին կարծես վերջ չկար:
3. Մի անգամ բախտ ունեցա երկու հսկաներին՝ Թամանյանին և Թորամանյանին ընկերակցելու:
4. Մի աղջիկ կա՝ հմայքներով լեցուն, որ ամեն տարի այցելում է մեզ՝ ոսկեզօծ մազերը հովերին տված, ոտքերը բոբիկ ու ցողաշաղախ:
5. Մի առավոտ՝ նշանավոր ասպետը հեծավ իր ձին, զինակիցը, ավանակը և նրանք ճանապարհ ընկան:

5. Ներգործական կառուցվածքի նախադասությունները դարձրեք կրավորական:

1. Սպասավորները դուրս էին բերում սպարապետին անհրաժեշտ բոլոր իրերը:
2. Նույնիսկ ամիրապետի զորքերը չեն կարող Գառնին գրավել:
3. Խորհրդավոր հնչյունները մեղմորեն պարուրում էին մարդկանց հոգիները:
4. Բարբարոսի թուրը և նիզակը խոցել են հայոց ձեռագրերը:
5. Զեփյուռը քնքշորեն օրորում էր խիտ սաղարթները: