Կյանքն՝ իր ամբողջության մեջ՝ մեծ է, շատ է մեծ։ Կյանքը— տիեզերական կյանքն է, և մարդու կյանքի ամբողջ վեհությունն ու քաղցրությունն էլ հենց էն է, որ իր շրջապատի միջոցով ապրի էն մեծ կյանքով։ Բայց մարդը սովորաբար չի կարողանում ապրել էն մեծ կյանքով, ապրում է միայն նրա մի մասով― մարդկության կյանքով։ Սակայն նույնիսկ դրանով― մարդկության կյանքով ապրելու էլ քչերն են ընդունակ։ Չէ՞ որ կյանքն ինչպես անսահման մեծ է, էնպես էլ փոքր է անսահման։
Վերլուծում
Այս նախատասությունը շատ եմ հավանել «Բայց մարդը սովորաբար չի կարողանում ապրել էն մեծ կյանքով »։ Ինչու հենց այս նախատասությունը , որովհետև կարող է մարդը երազներ ունենա և մտածի նրա ապակայի մասին մտածի , բայց չհասնի նրա երազանքին ։ Տրա համար էլ մարդը միշտ կամ երազում է չի փորցում կամ ել երազում աշխատում են , որ հասնեն նրանց երազանքին ։
