- • Ուղիղ լուսամուտիս առաջ աճում, բարձրանում էր մի մարդահասակ եղևնի։ Ամեն առավոտ, երբմոտենումէիլուսամուտիս, իմ առաջին հայացքն ընկնում էր դրա վրա, և նա ասես ժպտում էր մանավանդ ձմռանը։
-Տեսնո՜ւմ ես, -կարծես ասում էր նա։ -Ես ցրտից չեմ վախենում․․․
- Նայելով նրան՝ ես նույնպես ժպտումէի, որ նա իրոք հերոս է, չիվախենում ո՛չ քամուց, ո՛չ ձյունից, ո՛չ ցրտից․․․ Ուինձ համարում էր մի ուրախ զգացում։ Ահա թե ինպիսի՜ն պետք է լինել։
Եվ ձմռան ցուրտը, բուքը սարսափելի չէին թվում ինձ:
- Ահա ինչպե՛ս է դիմանում այս փոքրիկ ծառը․․․ Ոչ միայն դիմանում․ չիընկնում բնավ․ աշխարհին նայումէ միշտ ուրախ, միշտ զվարթ․․․ Ու փոքրիկ ծառը դառնումէր ինձ սիրելի, այնքա՛ն սիրելի , որ թվում էր հարազատ, և ուզում էր, որ նա մնա միշտ այդպես լավ ու խիզախ․․․
- Բայց այսօր՝ այսառավոտ, երբ նոր զարթնած՝ սովորականիպես մոտենում եմ լուսամուտիս, եղևնին չկա․․․ Այո՛, նա՝ իմ կանաչ եղևնին, չկա․․․ Նրա տեղում մնացել է սղոցով կտրած բունը․․․
Ի՞նչ է պատահել․․․Նայում եմ իրարիցհեռուտնկված եղևնիներին, նրա հասակակից եղևնիներին․․․ Նրանք կանգուն են։ ինչպես միշտ կանաչազգեստ, կատարները խրոխտ վեր պարզած։
- Իսկ իմ եղևնին․․․ Ո՞վ է կտրել նրան և ինչո՞ւ․․․
Մտածում եմ ու գտնում հանկարծ։ Վաղը նոր տարի է․․․ կտրել-տարել են տոնածառ սարքելու․․․ Ու միտքս գնում է կտրող տանողի տունը․ ինչպե՞ս է զգում նա այդ ծառիառաջ, ծառ, որին զրկել է կյանքից մի քանի օր ուրախանալուհամար․․․
- Իսկ դեռատի ծառը, որտարինբոլորուրախացնումէրամենքին, հիմա չորս պատի մեջ մեռնում է զարդարված․․․
Եվ քանի՜ հազարավորներ այդպես․․․
Ստ․ Զորյան «Եղևնին»
- ա) պատմողական 1
բ) հարցական 5
գ) հրամայական 4
դ) բացականչական 2
- Բնագրում կախման կետերը շատ են, որովհետև գրողը ուզում է, որ մարդիկ իրենք իրենց մտքում ստեղծագործեն և շարունակություն մտածեն։
- Մեր բնությունը շատ աղտոտված է, ոչ ոք չի հետևում բնության կանոններին՝ ձեռքի եղած աղբը գցում են որտեղ պատահում է և չեն մտածում բնության պահպանման մասին։
- Ուղղահայաց, գործուղում, ուղարկել, ուղակի, ուղեբեռ, ուղեվճար, ուղղաձիգ, ուղագրություն։
- Պատկառել
- ա) Եղևնին ասես ժպտում էրինձ իր կանաչ հանդերձներով։
ճյուղերով
բ) Ընտանյոք հանդերձ հրավիրել ենք հարսանիքի։
ամբողջ ընտանիքով
- եղևնի- եղևնու
առավոտ-առավոտվա
լուսամուտ- լուսամուտի
ցուրտ- ցրտի
- երբ- հարաբերական
- Ինձ- անձնական դերանուն, եզակի թիվ, պարզ
Իր- ցուցական դերանուն, եզակի թիվ, պարզ
- Սաստկական
- Լուսամուտի առաջ – տեղի պարագա
Դրա վրա- պարագայի մակբայ
- Ձմռանը, առավոտ
- Շաղկապ, բայ, տեղի մակբայ
- Երբ լուսամուտին մոտենում էի
Մոտենում էի լուսամուտին, երբ․․․
- Ոչ
- Պատել
- Ահաբեկել
- Այո
- Ահա
- Նայելով- անորոշի գործիական հ․, պարզ
Ժպտում էին- բայ, դիմավոր, եզակի թ․, առաջին դեմք
Չի վախենում- դիմավոր, եզակի թիվ, երրորդ դեմք, ածանցավոր, ներկա
Քամուց- գոյական, հասարակ, իրանիշ, եզակի թիվ, պարզ, բացասական հոլով
Ու- ու շաղկապ
Մի- դերանուն
Ձմռան- հասարակ, իրանիշ, եզակի թիվ, պարզ, ան վեջածանց, սեռական հոլով
- Հաստատական
- Ինչպիսի՞ եղանակ է դրսում։
Ինչպիսի՜ գեղեցկություն
- Հերոս է- կոչական, որախ- կոչական
