Antarah ibn Shaddad al-Absi (عنترة بن شداد العبسي), also known as ʿAntar, was a pre-Islamic Arab knight and poet, famous for both his poetry and his adventurous life. His chief poem forms part of the Mu’allaqāt, the collection of seven “hanging odes” legendarily said to have been suspended in the Kaaba. The account of his life forms the basis of a long and extravagant romance.

Forbidden Love

The story behind one of the greatest poems in Arab history

The story of Antarah ibn Shaddad, the Arabian Knight, and Ablah, his cousin and sweetheart, is a timeless love story of the Arab culture. This poem is one of the seven poems called ‘Moalaqa’ in Arabic, which means poems that you will always remember. The seven poems are considered as the greatest poems in Arabic history, and they are well known among the Arab people throughout time.

This poem consists of 79 verses. The 16 verses below are taken from different sections of the poem.

The poem :

Have poets left aught that had not before been told?

Do you now know the house you did not know of old

O Ablah’s “Jiwaa’” home, of beloved ones, do tell

Good morn, Ablah’s home! May you ever fare safe and well

Jiwaa, Ablah has chosen as a place to stay

“Hazn”, “Samman” and “Mutathallim” were our folks’ way

…

Should you, when seeing me, at once put on your veil

Know that I’m good at slaying knights in coats of mail

What you know of my good traits, you should others tell

If I am not wronged, with others I fare quite well.

But if I’m wronged, in punishment I’ll be hard and free

And as bitter as bitter-apple e’er could be

At night I took drink after hot winds came to rest

Drink bought with a coin whose condition was the best

From yellow bottle of many a fluted line

And from a white cloth-stopp’d ewer, I poured my wine

…

I kept what my uncle entrusted to my care

During battles, when tightened lips one’s teeth laid bare.

From bloody fields of death, heroes ne’er back away.

But of death’s horrors they mutter what they must say.

Tween them, and foes spears, they place me in tightest spot.

I cower not, but space to fight I have not got.

The self-urging host had advanced on us in force.

I wheeled at them straight on, and blameless held my course

…

My soul’s canker when knights to me called out

“Curses, Antara ! Advance and put them to the rout!

Steeds, scowling with horror, tear through low, pot-holed ground

Large, small, hirsute, smooth — all are to the battle bound.

Wherever I lead my camels, me they will e’er obey,

My mind e’er leads me to the straight and righteous way

I’m loath to die while the battle is still not on

With “Dhamdham’s” sons whose vengeful ire is too far gone.

Translation to Armenian: Արգելված սեր

Բանաստեղծները թողե՞լ են այն կարծրությունը, որը մինչ այդ չէր ասվել:

Հիմա գիտե՞ք այն տունը, որը չգիտեիք հին

O Աբեղայի «Ջիվա» տունը, սիրելիներից, պատմեք

Բարի մորն, Աբլահի տուն… Թող որ դուք երբեւէ ապահով ու լավ

Ջիվաա, Աբլան ընտրել է որպես մնալու վայր

«Հազըն», «Սամման» և «Մութաթաղիմ» մեր ժողովուրդներն էին

…

Պե՞տք է, ինձ տեսնելիս, միանգամից քո վարագույրը հագնես

Իմացեք, որ ես լավ եմ սպանել ասպետներին վերարկուներով

Այն, ինչ գիտեք իմ լավ գծերի մասին, դուք պետք է ասեք ուրիշներին

Եթե ես չեմ սխալվում, ուրիշների հետ ես լավ եմ վարվում։

Բայց եթե ես սխալվեմ, պատժամիջոցում ես կլինեմ դժվար եւ ազատ

Եվ որքան դառը-խնձոր e’er կարող էր լինել

Գիշերը ես խմեցի այն բանից հետո, երբ տաք քամիները հանգստացան

Խմիչքը գնվել է մետաղադրամով, որի վիճակը լավագույնն էր

Շատերի դեղին շշից ֆլեյտա գծից

և սպիտակ կտորից-դադարից, ես թափեցի իմ գինին

…

Ես պահում էի այն, ինչ քեռիս վստահում էր իմ խնամքին

Մարտերի ժամանակ, երբ շուրթերը ամրացնում էին, մեկի ատամները մերկ էին դնում:

Մահվան արյունոտ դաշտերից հերոս նե’րը ետ:

Բայց մահվան սարսափներից նրանք փնթփնթում են այն, ինչ պետք է ասեն:

Տվեք նրանց, և թշնամիները նիզակներ են դնում ինձ ամենախիստ տեղում:

Ես չեմ վախենում, բայց կռվելու տեղ չունեմ:

Ինքնատիրապետում ունեցող տանտերը մեզ վրա ուժի մեջ էր մտել։

Ես ուղիղ սլանում էի նրանց վրա, և անարատությունս պահում էի

…

Հոգուս կտուցը, երբ ինձ մոտ ասպետները կանչում էին

«Անեծքներ, Անտարա!» Առաջ գնացեք եւ տեղադրեք երթուղու վրա։

Սղոցներ, սարսափով ողողված, ցածր, կաթսայով պատված գետնի միջով պատռված

Մեծ, փոքր, վարձու, հարթ . բոլորը կապված են կռվի հետ ։

Ուր որ ուղտերս առաջնորդեմ, ինձ կհնազանդվեն,

Միտքս է տանում ինձ դեպի ուղիղ եւ արդար ճանապարհը

Ես ատում եմ մեռնել, քանի դեռ կռիվը դեռ չի

«Դդմըմի» որդիների հետ, որոնց վրեժխնդիր ցասումը շատ հեռու է: