Category: Հասարակագիտություն

Ընթերցեք երկընտրանքը և կատարեք առաջադրանքները։

Գևորգը և Արսենը լավ ընկերներ էրն։ Մի օր նրանք միասին գնացին գնումներ կատարելու։ Արսենը փորձելու համար հագավ մի սվիտեր, և ի զարմանս Գևորգի, վերարկուի տակից սվիտերը հագին դուրս եկավ խանութից։ Հաջորդ պահին խանութի աշխատակիցը կանգնեցրեց Գևորգին և պահանջեց ասել դուրս եկած տղայի անունը։ Ապա աշխատակիցը խանութի տիրոջն ասաց, որ տղաներին տեսել է միասին և վստահ էր, որ ապրանքը գողացել էր նրա՝ խանութից դուրս եկած ընկերը։ Խանութի տերն ասաց Գևորգին, որ վերջինս կարող է շատ լուրջ խնդիրներ ունենալ, եթե չասի ընկերոջ անունը։

• Գևորգը չպետք է ասի, եթե Արսենը Գևորգին լավություն է արել։

Կարծում եմ այստեղ լավություն անել կամ չանելը նշանակություն չունի։ Եթե Արսենը նման քայլի էր դիմում պետք է դրա մասին իր ընկերն իմանար։ Եթե նրանք դա երկուսով էին անում՝ այդ դեպքում Գևորգը չպետք է ասի ընկերոջ անունը։

• Ընկերությունը կարևոր է, սակայն օրենքներ խախտելն արդար չէ։ Եթե օրենքներին չենթարկվենք, հասարակությունը կքայքայվի։

Կան դեպքեր, երբ կարելի է օրենքները խախտել, բայց դա պետք է լիովին գիտակցված արարք լինի։ Այսինքն գիտակցված և ամեն ինչ կշռադատելով պետք է արվեր, և ունենար իր հիմնարար պատճառներն այդ գործողությանը դիմելու համար։ Եվ ըստ իս օրենքներն ու նմանատիպ երևույթներն իրական ընկերության դեմ անզոր են։ Հասարակությունը՝ եթե քայքայվի, ապա դրա հիմնական պատճառը կարծում եմ օրենքներ խախտելը չի լինի, այլ օրինակ ընկերոջը դավաճանելը։

• Գևորգը չպետք է ասի, եթե ասի, խնդիրներ կունենա Արսենի հետ։ Արսենը և նրա ընկերները Գևորգի կյանքը դժոխքի կվերածեն։

Կարծում եմ, եթե Գևորգն ասի՝ Արսենը որպես լավ ընկեր կհասկանա ընկերոջը և նմատատիպ քայլերի չի դիմի։ Սակայն կան մարդու որակական հատկանիշներ, որ միգուցե Արսենը չունենա, բնական է, որ գովելի չէ ինչ-որ մեկի կյանքը դժողքի վերածել միայն նրա համար, որ փորձել է օրինապահ քաղաքացի գտնվել։

• Գևորգը չպետք է ասի։ Եթե ասի, ինչ կմտածեն մարդիկ դավաճան ընկերոջ մասին։

Այստեղ կարևորը ոչ թե հանրության, այլ սեփական անձի ու կշռադատության մասին պետք է մտածել։ Թե դու’ ինչ կզգաս այդ արարքն անելուց, հոգեպես ինչ իրավիճակում կլինես։ Կարևորը դա է, թե չէ հասարակության միջի տարբեր շերտեր միևնույն է երկու դեպքում էլ քննադատելու և քարկոծելու են։ Դրա համար նման իրավիճակներում հասարակության կարծիքը պետք է միանգամայն անտեսել։

• Խանութից գողություն անելը սխալ է, նույնիսկ եթե մեկ գող կա և մեկ տուժող։ Խանութից գողություն անողը խախտում է խանութի տիրոջ իրավունքները։

Կարևոր չէ դա կլինի խանութից, թե մեկ այլ վայրից՝ ամեն մի իրավիճակ իր «սպեցիֆիկությունն» ունի։ Ամեն ինչ լրիվ հարաբերական է ասված, անգամ հենց կարգապահ «օրենք գրողը» չգիտի, միգուցե՞ մի օր էլ նա խախտի հանգամանքների բերում։

• Գևորգը պետք է ասի։ Եթե չասի, խնդիրներ կունենա։

Եթե ասի դա կլինի նրա իրավունքն ու որոշումը։ Բայց եթե ցանկանում է չասել՝ պետք է մի փոքր խորամանկություն և հնարամտություն ունենա, և ոչ մի խնդիր էլ չի ունենա։ Դրա համար կան մարդկային բնավորության գծեր և հատկանիշներ՝ խնդիրներից խուսափելու համար։

• Ինչո՞ւ պետք է Գևորգը խնդիրներ ունենա Արսենի պատճառով։ Եթե Արսենը միայն իր մասին էր մտածում, ապա նույնը պետք է անի Գևորգը։ 

Եթե Արսենը չէր ասել իր ընկերոջը գողության մասին՝ դա միանգամայն մեծ սխալ է։ Եվ Գևորգն ըստ իս ունի այն բոլոր ոչ օրենսդրական, այլ բարոյական իրավունքները հայտնելու նրա անունը։

• Գևորգը պետք է ասի, եթե չասի, նա կհամարվի հանցագործության մասնակից։

Նման իրավիճակներում դատողություններ կարելի է անել, երբ հասկանում ես և/կամ գիտակցում ես՝ թե այդ մարդը որքան կարևոր է քեզ համար։ Եթե դա սովորական ընկերություն է, որը ժամանակի ընթացքում սառելու և կորելու է, ապա սեփական անձը վտանգի տակ դնելը կարծում եմ սխալ է։ Իսկ եթե դա իրական ընկերություն է, և երկուսը միմյանց հավատարիմ լինելով երկար տարիներ են անցկացրել, ապա անգամ նման իրավիճակներում պետք է սեփական անձը վտանգի տակ դնել։

• Գևորգը պետք է ասի, չնայած որ շատ դժվար կլինի դա անել։ Ընկերությունը կարևոր է, սակայն օրենքներ խախտելն արդար չէ։ Եթե օրենքներին չենթարկվենք, հասարակությունը կքայքայվի։

Սա կարծես ամփոփիչ մասն է։ Եվ վերը նշվածներում ես հայտնեցի իմ դիրքորոշումը։ Եթե իրական ու հարատև ընկերության մասին է խոսքը՝ օրենսդրական կարգերը փուչ են։ Իսկ եթե սովորական, «ժամանակավոր» ընկերություն է՝ ապա չպետք է խախտել օրենքը մի մարդու համար, ով ինչ-որ մի պահի քո կյանքից կորելու է։ Սա իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է։

Ես համոզված եմ, որ ամեն ոք կյանքում գոնե մեկ անգամ հարց է տվել, թե ինչ է բարին և չարը և ինչում է նրանց տարբերությունը։ Իմ կարծիքով, լինել բարի նշանակում է չլինել անտարբեր, հոգատարություն ցուցաբերել մարդկանց, կենդանիների, շրջապատի նկատմամբ։ Բարի մարդը միշտ կարեկցանք կգտնի իր սրտում ցանկացածի համար։ Երբևէ բարիություն անել լինում է ավելի դժվար, քան չարություն, որովհետև դրա համար պետք է զոհաբերես քո հետաքրքրությունները, զրկես քեզ որևէ բանից։ Բայց բավարարվածությունը նրանից, որ կարողացար անել որևէ մեկի կյանքը գոնե միքիչ ավելի լավ հազար անգամ գերակշռում է այս զոհաբերությունները։ Լինում է և այնպես, որ մարդը ինչ-որ պատճառներով ընկել է ուրիշ մարդկանց ազդեցության տակ։ Նա կարող է նրանց հետ միասին կատարել վատ բաներ։ Դա կարող է լինել ոչ լիարժեք ինքնավստահության դեպքում, վախենալով, որ չես լինի բոլորի նման։ Այստեղ կարելի է մի բան ասել ՝ մարդ պետք է միշտ ունենա իր կարծիքը և գլուխ իր ուսերին։ Չպետք է մոռանալ, որ ձեր կատարած չարությունը վաղ, թե ուշ մի օր կվերադառնա և դրանից չի լինի խուսափել։ Մեր աշխարհում հավասարակշռություն է պահպանվում չարի և բարու միջև և ոչ մի կողմը չի կարող գերակշռել։ Դա լավ է, որովհետև եթե գերակշռի չարը՝ մարդկությունը երկար չի ձգի։ Միգուցե, ոչ բոլորը կհամաձայնվեն ինձ հետ, ասելով, որ ամենուրեք պատերազմներ, դաժանություններ են տիրում։Այո, սակայն կան նաև մարդիկ, ովքեր փրկում են կենդանիներին մահանալուց, կա գողություններ, բայց կան բարեգործական ֆոնդեր, որոնք օգնում են մարդկանց անվճար։ Այնպես, որ հավասարությունը այնուամենայնիվ կա։ Կարևոր է պահապանել և զարգացնել բարին քո մեջ և կիսվել դրանով շրջապատի հետ։

Էգոիզմ կամ եսասիրություն, սեփական անձի չափազանցված ընկալում, եսամոլություն, եսակենտրոնություն։ Եսասերն իր սեփական ցանկությունների բավարարումն ավելի կարևոր է համարում, քան այլոց կարիքները կամ հոգսերը։ Սովորաբար էգոզիմը ընկալվում է երկու կերպ.

• որպես բարոյահոգեբանական հատկանիշ,
• որպես սոցիահոգեբանական հատկանիշ։

Էգոիզմ եզրի հականիշ է համարվում ալտրուիզմը կամ այլ կերպ ասած այլասիրությունը, այսինքն սեփական ցանկությունների բացարձակ անտեսումը և այլոց նկատմամբ չափազանցված հոգատարություն ցուցաբերելը։

Եսասիրության հետ հասարակ հակադրությունը բացահայտում է այլասիրության ըմբռնման որոշ տարբերություններ՝ կապված հակվածության, նկատառումների և վարվելակերպի հետ։ Այլասերը կարող է ուրիշներին օգուտ տալու նպատակ ունենալ, սակայն այդ նպատակն իրականացնելիս չհասնել հաջողության։

Այլասիրությունը երբեմն հասկանում են որպես ավելի մեծ հոգատարություն որոշների, քան սեփական անձի նկատմամբ, իսկ երբեմն՝ հավասար ուշադրություն սեփական անձին և այլոց։ Քանի որ «ուրիշները» սովորաբար ավելի շատ են, քան որոշում կայացնողը, այս տարբերակումը գործնական նշանակություն չունի, սակայն կարող է կարևոր լինել երկու անձի առկայության դեպքում։

Յուրաքանչյուր մարդ իր կյանքում գոնե մեկ անգամ մտածել է, թե ինչ է երջանկությունը և ինչից է այն բաղկացած: Կարծում եմ ՝ յուրաքանչյուրն ունի այս բառի իր հասկացողությունը: Մարդիկ տարբեր են օրինակ մեկը մտածում է իր ընտանիքի մասին, հարստության, իսկ մյուսը` բիզնեսում հաջողության մասին: Ես կարծում եմ, որ տարբեր պահեր մեր կյանքում, մենք երջանկություն ենք համարում:

Իսլամը քրիստոնեությունից հետո աշխարհում երկրորդ ամենամեծ կրոնն է ՝ աշխարհում շուրջ 1,8 միլիարդ մահմեդական: Թեև դրա արմատները հետ են գնում, գիտնականները, որպես կանոն, իսլամի ստեղծումը թվագրում են 7 -րդ դարով ՝ այն դարձնելով աշխարհի ամենամեծ կրոններից ամենաերիտասարդը: Իսլամը սկիզբ է առել Մեքքայում, ժամանակակից Սաուդյան Արաբիայում, Մուհամմեդ մարգարեի կյանքի օրոք: Այսօր հավատքը արագորեն տարածվում է ամբողջ աշխարհում:


Իսլամական փաստեր


1. «Իսլամ» բառը նշանակում է «ենթարկվել Աստծո կամքին»:

2. Իսլամի հետևորդները կոչվում են մահմեդականներ:

3. Մուսուլմանները միաստված են և երկրպագում են մեկ, ամենագետ Աստծուն, ով արաբերեն հայտնի է որպես Ալլահ:

4. Իսլամի հետևորդները նպատակ ունեն ապրել լիակատար հնազանդության կյանք Ալլահին: Նրանք հավատում են, որ ոչինչ չի կարող լինել առանց Ալլահի թույլտվության, բայց մարդիկ ազատ կամք ունեն:

5. Իսլամը սովորեցնում է, որ Ալլահի խոսքը հայտնվեց Մուհամեդ մարգարեին Գաբրիել հրեշտակի միջոցով:

6. Մուսուլմանները կարծում են, որ մի քանի մարգարեներ ուղարկվել են Ալլահի օրենքը ուսուցանելու համար: Նրանք հարգում են հրեաների և քրիստոնյաների նույն մարգարեներին, ներառյալ Աբրահամին, Մովսեսին, Նոյին և Հիսուսին: Մուսուլմանները պնդում են, որ Մուհամեդը վերջին մարգարեն էր:

7. Մզկիթներն այն վայրերն են, որտեղ մուսուլմանները երկրպագում են:

8. Որոշ իսլամական սուրբ վայրեր ներառում են Մեքքայում գտնվող Քաաբայի սրբավայրը, Երուսաղեմում Ալ-Աքսա մզկիթը և Մեդինայում Մուհամեդ մարգարեի մզկիթը:

9. The ուրանը (կամ Koուրանը) իսլամի գլխավոր սուրբ տեքստն է: Հադիսը ևս մեկ կարևոր գիրք է: Մուսուլմանները նաև հարգանքով են վերաբերվում հրեա-քրիստոնեական Աստվածաշնչի որոշ նյութերին:

10. Հետևողները երկրպագում են Ալլահին ՝ աղոթելով և կարդալով Quranուրանը: Նրանք հավատում են, որ լինելու է դատաստանի օր, և կյանք մահից հետո:

11. Իսլամի հիմնական գաղափարն է «ջիհադը», որը նշանակում է «պայքար»: Թեև տերմինը բացասաբար է օգտագործվել հիմնական մշակույթում, մահմեդականները կարծում են, որ դա վերաբերում է իրենց հավատքը պաշտպանելու ներքին և արտաքին ջանքերին: Թեև դա հազվադեպ է, բայց դա կարող է ներառել ռազմական ջիհադը, եթե անհրաժեշտ է «արդար պատերազմ»:



Մուհամեդ

Մուհամմեդ մարգարեն, երբեմն Մուհամմեդ կամ Մուհամեդ, ծնվել է Սաուդյան Արաբիայի Մեքքա քաղաքում, մ.թ. 570 թ.

Ըստ իսլամական տեքստերի և ավանդույթի ՝ Գաբրիել անունով հրեշտակն այցելեց Մուհամմադին մեր թվարկության 610 թվականին, երբ նա մեդիտացիա էր անում քարանձավում: Հրեշտակը հրամայեց Մուհամմադին կարդալ Ալլահի խոսքերը:

Մուսուլմանները կարծում են, որ Մուհամեդը շարունակել է հայտնություններ ստանալ Ալլահից իր ողջ կյանքի ընթացքում:

Մոտ 613 թվականից սկսած ՝ Մուհամեդը Մեքքայում սկսեց քարոզել իր ստացած հաղորդագրությունները: Նա ուսուցանում էր, որ Ալլահից բացի ուրիշ Աստված չկա, և որ մահմեդականները պետք է իրենց կյանքը նվիրեն այս Աստծուն:



Հիջրա

622 թվականին Մուհամեդը Մեքքայից Մեդինա մեկնեց իր կողմնակիցների հետ: Այս ճանապարհորդությունը հայտնի դարձավ որպես Հիջրա (գրված է նաև Հեգիրա կամ Հիջրա), և նշում է իսլամական օրացույցի սկիզբը:

Մոտ յոթ տարի անց Մուհամեդը և նրա բազմաթիվ հետևորդները վերադարձան Մեքքա և գրավեցին տարածաշրջանը: Նա շարունակում էր քարոզել մինչև իր մահը ՝ 632 թ.:


Աբու Բաքր

Մուհամմադի մահից հետո իսլամը սկսեց արագ տարածվել: Մի շարք առաջնորդներ, որոնք հայտնի են որպես խալիֆներ, դարձան Մուհամմեդի իրավահաջորդները: Առաջնորդության այս համակարգը, որը ղեկավարում էր մահմեդական տիրակալը, հայտնի դարձավ որպես խալիֆայություն:

Առաջին խալիֆը Աբու Բաքրն էր ՝ Մուհամեդի աները և մտերիմ ընկերը:

Աբու Բաքրը մահացավ ընտրվելուց մոտ երկու տարի անց, և 634 թվականին նրան փոխարինեց խալիֆ Ումարը ՝ Մուհամեդի մեկ այլ աները:


Խալիֆայության համակարգ

Երբ Ումարը սպանվեց խալիֆ անվանվելուց վեց տարի անց, այդ դերը ստանձնեց Մուհամեդի փեսան ՝ Օսմանը:

Ութմանը նույնպես սպանվեց, և Ալին ՝ Մուհամեդի զարմիկը և փեսան, ընտրվեց որպես հաջորդ խալիֆ:

Առաջին չորս խալիֆների օրոք արաբ մահմեդականները նվաճեցին Մերձավոր Արևելքի խոշոր շրջաններ, այդ թվում ՝ Սիրիան, Պաղեստինը, Իրանը և Իրաքը: Իսլամը տարածվեց նաև Եվրոպայում, Աֆրիկայում և Ասիայում:

Խալիֆայության համակարգը տևեց դարեր և ի վերջո վերածվեց Օսմանյան կայսրության, որը վերահսկում էր Մերձավոր Արևելքի խոշոր շրջանները մոտ 1517 թվականից մինչև 1917 թվականը, երբ Առաջին համաշխարհային պատերազմը ավարտեց Օսմանյան թագավորությունը:


Սուննիներ և շիաներ

Երբ մահացավ Մուհամեդը, քննարկումներ ծավալվեցին, թե ով պետք է փոխարինի նրան որպես առաջնորդ: Սա հանգեցրեց իսլամի խզման, և ի հայտ եկան երկու հիմնական աղանդներ ՝ սուննիները և շիաները:

Սունիներն ամբողջ աշխարհում կազմում են մահմեդականների գրեթե 90 տոկոսը: Նրանք ընդունում են, որ առաջին չորս խալիֆաներն էին Մուհամեդի իրական իրավահաջորդները:

Շիա մահմեդականները կարծում են, որ միայն Ալի խալիֆն ու նրա սերունդներն են Մուհամեդի իրական իրավահաջորդները: Նրանք հերքում են առաջին երեք խալիֆաների օրինականությունը: Այսօր շիա մահմեդականները զգալի ներկայություն ունեն Իրանում, Իրաքում և Սիրիայում:


Իսլամի այլ տեսակներ

Այլ, ավելի փոքր մահմեդական դավանանքներ կան սուննի և շիա խմբերի ներսում: Դրանցից ոմանք ներառում են.

Վահաբիներ. Սա սուննիական աղանդը, որը բաղկացած է Սաուդյան Արաբիայի Թամիմ ցեղի անդամներից, հիմնադրվել է 18 -րդ դարում: Հետևողները հետևում են իսլամի չափազանց խիստ մեկնաբանությանը, որը ուսուցանել էր Մուհամմադ բին Աբդ ալ-Վահաբը:

Ալավիտ. Իսլամի շիական այս ձևը տարածված է Սիրիայում: Հետևողները նման համոզմունքներ ունեն Ալի խալիֆի մասին, բայց նաև նշում են քրիստոնեական և զրադաշտական ​​տոներ:

Իսլամի ազգ. Հիմնականում աֆրոամերիկյան, սուննի աղանդը հիմնադրվել է 1930-ականներին Միչիգանի Դետրոյթ քաղաքում:
Խարիջիտներ. Այս աղանդը դուրս եկավ շիաներից այն բանից հետո, երբ չհամաձայնվեցին, թե ինչպես ընտրել նոր առաջնորդ: Նրանք հայտնի են արմատական ​​ֆունդամենտալիզմով, իսկ այսօր կոչվում են Իբադիս:


Quran

Theուրանը (երբեմն գրվում է ’anուրան կամ ranուրան) համարվում է մահմեդականների շրջանում ամենակարևոր սուրբ գիրքը:

Այն պարունակում է որոշ հիմնական տեղեկություններ, որոնք գտնվում են եբրայերեն Աստվածաշնչում, ինչպես նաև հայտնություններ, որոնք տրվել են Մուհամմադին: Տեքստը համարվում է Աստծո սուրբ խոսքը և գերազանցում է նախորդ գրվածքներին:

Մուսուլմանների մեծ մասը կարծում է, որ Մուհամեդի դպիրները գրել են նրա խոսքերը, որոնք դարձել են ուրանը: (Ինքը ՝ Մուհամեդը, երբեք չի սովորեցրել կարդալ կամ գրել):

Գիրքը գրված է Ալլահի հետ որպես առաջին մարդ, որը Գաբրիելի միջոցով խոսում է Մուհամմադի հետ: Այն պարունակում է 114 գլուխ, որոնք կոչվում են սուրա:

Գիտնականները կարծում են, որ Quranուրանը կազմվել է Մուհամմադի մահից կարճ ժամանակ անց ՝ խալիֆ Աբու Բաքրի ղեկավարությամբ:


Իսլամական օրացույց

Իսլամական օրացույցը, որը նաև կոչվում է Հիջրայի օրացույց, լուսնային օրացույց է, որն օգտագործվում է իսլամական կրոնական երկրպագության մեջ: Օրացույցը սկսվել է մ.թ. 622 թվականին ՝ նշելով Մուհամմադի ճանապարհորդությունը Մեքքայից Մեդինա:

Իսլամական օրացույցը նշում է իսլամական տոների և տոնակատարությունների պատշաճ օրերը, ներառյալ ծոմապահության և աղոթքի շրջանը, որը հայտնի է որպես Ռամադան, որը տեղի է ունենում օրացույցի իններորդ ամսվա ընթացքում:

Հինդուիզմը, ըստ շատ գիտնականների, աշխարհի ամենահին կրոնն է, որի արմատներն ու սովորույթները թվագրվում են ավելի քան 4000 տարի առաջ: Այսօր, շուրջ 900 միլիոն հետևորդ ունենալով, հինդուիզմը երրորդ ամենամեծ կրոնն է քրիստոնեության և իսլամի հետևում: Աշխարհի հինդուիստների 95 տոկոսն ապրում է Հնդկաստանում: Քանի որ կրոնը կոնկրետ հիմնադիր չունի, դժվար է հետևել դրա ծագմանն ու պատմությանը: Հինդուիզմը եզակի է նրանով, որ դա ոչ թե մեկ կրոն է, այլ բազմաթիվ ավանդույթների և փիլիսոփայությունների հավաքածու:





Հինդուիզմի հավատալիքներ

Որոշ հինդուիստական հասկացություններ ներառում են.

1. Հինդուիզմը ներառում է բազմաթիվ կրոնական գաղափարներ: Այս պատճառով, այն երբեմն կոչվում է որպես «ապրելակերպ» կամ «կրոնների ընտանիք», ի տարբերություն մեկ, կազմակերպված կրոնի:

 2. Հինդուիզմի շատ ձևեր հենոթեիստական են, ինչը նշանակում է, որ նրանք երկրպագում են մեկ աստվածության, որը հայտնի է որպես «Բրահման», բայց դեռ ճանաչում են այլ աստվածների և աստվածուհիների: Հետևողները կարծում են, որ իրենց աստծուն հասնելու բազմաթիվ ճանապարհներ կան:

3. Հինդուիստները հավատում են սամսարայի (կյանքի, մահվան և վերամարմնավորման շարունակական ցիկլին) և կարմայի (պատճառի և հետևանքի համընդհանուր օրենքին) վարդապետություններին:

4. Հինդուիզմի հիմնական մտքերից մեկը «ատման» է, կամ հոգու հավատը: Այս փիլիսոփայությունը պնդում է, որ կենդանի էակները հոգի ունեն, և նրանք բոլորը գերագույն հոգու մասն են: Նպատակն է հասնել «մոկշայի» կամ փրկության, որն ավարտում է վերածնունդների ցիկլը ՝ բացարձակ հոգու մաս դառնալու համար:

5. Կրոնի հիմնարար սկզբունքն այն գաղափարն է, որ մարդկանց գործողություններն ու մտքերը ուղղակիորեն որոշում են նրանց ներկայիս կյանքն ու ապագա կյանքը:

6. Հինդուիստները ձգտում են հասնել դհարմայի, որը կյանքի կանոն է, որն ընդգծում է լավ վարքն ու բարոյականությունը:

7. Հինդուիստները հարգում են բոլոր կենդանի արարածներին և կովը համարում են սուրբ կենդանի:

8. Հնդկացիների համար սնունդը կյանքի կարևոր մասն է: Շատերը տավարի կամ խոզի միս չեն ուտում, և շատերը բուսակեր են:

9. Հինդուիզմը սերտորեն կապված է այլ հնդկական կրոնների հետ, ներառյալ բուդդիզմը, սիխիզմը և ջայնիզմը:




Հինդուիզմի խորհրդանիշներ

Գոյություն ունի հինդուիզմի հետ կապված երկու հիմնական խորհրդանիշ ՝ om- ը և սվաստիկան: Սվաստիկա բառը սանսկրիտ նշանակում է «հաջողություն» կամ «երջանիկ լինել», իսկ խորհրդանիշը ներկայացնում է հաջողություն: (Սվաստիկայի անկյունագծային տարբերակը հետագայում կապվեց Գերմանիայի նացիստական ​​կուսակցության հետ, երբ 1920 -ին այն դարձան իրենց խորհրդանիշը


Om խորհրդանիշը կազմված է երեք սանսկրիտ տառից և ներկայացնում է երեք հնչյուն (a, u և m), որոնք համատեղելիս համարվում են սուրբ ձայն: Om խորհրդանիշը հաճախ հանդիպում է ընտանեկան սրբավայրերում և հինդուիստական ​​տաճարներում:


Հինդուիզմի սուրբ գրքեր

Հինդուիստները շատ սուրբ գրություններ են գնահատում ի տարբերություն մեկ սուրբ գրքի:

Վեդա անունով հայտնի հիմնական սուրբ տեքստերը կազմվել են մ.թ. Տողերի և օրհներգերի այս հավաքածուն գրվել է սանսկրիտ լեզվով և պարունակում է հայտնություններ, որոնք ստացել են հին սրբերն ու իմաստունները:

Վեդաները բաղկացած են.

1. The Rig Veda

2. The Samaveda

3. Yajurveda

4. Atharvaveda



Հինդուիստները կարծում են, որ Վեդաները անցնում են բոլոր ժամանակները և չունեն սկիզբ կամ ավարտ:

Ունդիշադները, Բհագավադ Գիտան, 18 Պուրանան, Ռամայանան և Մահաբհարատան նույնպես համարվում են հինդուիզմի կարևոր տեքստեր:



Հինդուիզմի ծագումը



Գիտնականների մեծամասնությունը կարծում են, որ հինդուիզմը սկիզբ է առել մ.թ.ա 2300 թ. և մ.թ.ա 1500 թ. Ինդոսի հովտում, ժամանակակից Պակիստանի մոտ: Բայց շատ հինդուիստներ պնդում են, որ իրենց հավատքը հավերժ է և միշտ գոյություն է ունեցել:

Ի տարբերություն այլ կրոնների, հինդուիզմը չունի հիմնադիր, այլ հանդիսանում է տարբեր համոզմունքների միաձուլում:

Մ.թ. Որոշ բանավեճեր կան, թե ով ով է ավելի շատ ազդել այս ընթացքում:

Վեդաների կազմման ժամանակաշրջանը հայտնի դարձավ որպես «Վեդայական ժամանակաշրջան» և տևեց մ.թ.ա. մոտ 1500 թվականից: մ.թ.ա. 500 թ. Վեդայական ժամանակաշրջանում սովորական էին ծեսերը, ինչպիսիք են զոհաբերությունները և երգերը:

Էպիկական, պուրանական և դասական ժամանակաշրջանները տեղի են ունեցել մ.թ.ա. 500 թ. և մ.թ. 500 թ.

Դհարմա հասկացությունը ներդրվեց նոր տեքստերում, և այլ հավատքներ, ինչպիսիք են բուդդայականությունը և ջայնիզմը, արագորեն տարածվեցին:





Հինդու աստվածներ

Հինդուիստները պաշտում են բազմաթիվ աստվածների և աստվածուհիների, բացի Բրահմանից, որը, ինչպես ենթադրվում է, բարձրագույն Աստծո ուժն է, որը ներկա է ամեն ինչում:

Առավել նշանավոր աստվածներից ոմանք ներառում են.

1. Բրահմա. Աշխարհի և բոլոր կենդանի արարածների համար պատասխանատու աստված

2. Վիշնու. Աստված, որը պահպանում և պաշտպանում է տիեզերքը

3. Շիվա. Աստված, որը ոչնչացնում է տիեզերքը `այն վերստեղծելու համար

4. Դևի. Աստվածուհի, որը պայքարում է դհարմա վերականգնելու համար

5. Կրիշնա ՝ կարեկցանքի, քնքշության և սիրո աստված

6. Լակշմի. Հարստության և մաքրության աստվածուհի

7. Սարասվատի. Սովորելու աստվածուհի


Հինդուական երկրպագության վայրեր


Հինդուական երկրպագությունը, որը հայտնի է որպես «պուջա», սովորաբար տեղի է ունենում Մանդիրում (տաճարում): Հինդուիզմի հետևորդները կարող են այցելել Մանդիրին ցանկացած պահի:

Հինդուիստները կարող են նաև երկրպագել տանը, և շատերն ունեն հատուկ սրբավայր ՝ նվիրված որոշ աստվածների և աստվածուհիների:

Հնդուական երկրպագության կարևոր մասն է հանդիսանում զոհաբերությունների մատուցումը: Սովորական սովորություն է նվերներ, օրինակ ՝ ծաղիկներ կամ յուղեր, նվիրել աստծուն կամ աստվածուհուն:

Բացի այդ, շատ հինդուիստներ ուխտագնացություններ են կատարում Հնդկաստանի տաճարներ և այլ սրբավայրեր:




Հինդուիստական ​​արձակուրդներ

Հինդուիստները նշում են բազմաթիվ սուրբ օրեր, տոներ և տոներ:

Առավել հայտնիներից ոմանք ներառում են.



1. Դիվալի. Լույսերի փառատոն

2. Նավարատրի. Պտղաբերության և բերքի տոն

3. Հոլի. Գարնանային փառատոն

4. Կրիշնա masանմաշտամի. Հարգանքի տուրք Կրիշնայի ծննդյան տարեդարձին

5. Ռաքշա Բանդհան. Եղբոր և քրոջ միջև կապի տոն

6. Maha Shivaratri: Շիվայի մեծ փառատոնը

Ո՞վ է ամենադաժանը

Ամեն մարդ ինչ-որ բանից կամ ինչ-որ մեկից ուժեղ է ։ Դրա համար թույլ մարդիկ մտածում են , որ ուժեղ մարդիկ դաժան են և նրա պատճառով թույլ մարդիկ վախենում են ուժեղ մարդկանցից։

Երբ մեռնում է երաժշտությունը

Իմ համար երաժշտությունը շատ կարևոր է ։ Ինձ թվում է , որ երաժշտությունը բոլորի համար է կարևոր ։

Սպիտակ թթի սև գաղտնիքը կամ Սև թթի սպիտակ էջը

Ինձ թվում է այս առակի. մեջ խոսում է րասիզմի մասին։

• ի՞նչ է իշխանությունը

Կարքավոր ել և կառավարել հասարակագիտության անդամներին գործողություները և փոխհարաբերություները

• ի՞նչ է ժողովրդավարությունը

ժողովրդավարություն — երրկիրը կառավարում է , վարում է ժողովուրդը ։

• ո՞րն է ժողովրդավարական իշխանությունը

ժողովրդավարական իշխանությունը ժողովրդի ձայնը հասցնելն է համապատասխան մարմիներին ։

• Ի՞նչ եք կարծում, մեր հանրապետությունը որքանո՞վ է համապատասխանում ժողովրդավարական պետության չափանիշներին

Ես կարծում եմ որ , մոտ 80% է կազմում ՀՀ-ում ժողովրդավարական իշխանությունը

Պատասխանատվությունը շատ մեծ նշանակություն ունի մարդու կյանքում։ Մարդ պետք է փոքր տարիքից գիտակցի, որ պատասխանատու է իր ամեն ասածի ու արածի համար։ 

Յուրաքանչյուր մարդ իր շրջապատում ինչ տեսնում է դա էլ սովորում է։ Այսինքն, եթե մարդը շրջապատված լինի կրթված, դաստիարակված և պատասխանատու մարդկանցովնա հենց այդպիսին էլ կլինի։ Երեխայի մեջ պետք է պատասխանատվություն սերմանեն նրա ծնողները դեռ ամենափոքր տարիքից։ Պետք է այնպես անեն, որ երեխան ամեն խոսքից առաջ մտածի ու հասկանա, թե արդյոք նա իր այդ խոսքով չի նեղացնում ոչ ոքի։ 

Պատասխանատու լինելով. Ավելի լավն է դարձնում ձեր կյանքը: Երբ կատարում ես այն, ինչ խոստացել ես, մարդիկ քեզ տեսնում են որպես պատասխանատու և հուսալի անձնավորություն: ... Սա ուժեղացնում է մարդու ինքնասիրությունը և ինքնագնահատականը: Աշխատակիցի համար նրանք շուտով կգտնեն, որ իրենց տրված են ավելի բարձր նշանակություն ունեցող առաջադրանքներ և հանձնարարականներ ՝ ի վերջո հանգեցնելով բարձրացման և առաջխաղացման:

Պատասխանատվություն: Պատասխանատու լինել նշանակում է լինել վստահելի, խոստումներ պահելը և մեր պարտավորությունները կատարելը: Այն ընդունում է այն հետևանքները, որոնք մենք ասում ենք և անում ենք: Դա նաև նշանակում է զարգացնել մեր ներուժը: Պատասխանատու մարդիկ չեն արդարացնում իրենց գործողությունները կամ մեղադրում են ուրիշներին, երբ գործերը սխալ են գնում:

Ազատությունը կարող է դրսևորվել տարբեր ձևերով։ Ժամանակակից աշխարհում ազատություն բառը ավելի լայն ընկալման շրջան ունի քան առաջ։ Ասելով «ազատություն» մենք պատկերացնում ենք մտքի, ֆիզիկական, կրոնական, բարքերի ազատություն։ Ազատություն հագուստի ընտրության մեջ։ Չափից շատ և չափից ավելի ազատությունը կարող է տարբեր ձևով անրադառնալ մարդու վրա։